فائو در حال ترویج سیاست‌هایی در جهت شناساندن تولید مواد غذایی شهری به‌عنوان یک فعالیت اقتصادی است و از دگرگون شدن کشاورزی شهری و نیمه‌شهری به یک فعالیت شهری شناخته‌شده و اقتصادی، یکپارچه شدن استراتژی‌های توسعه کشاورزی محلی و ملی، برنامه‌های غذایی و برنامه‌ریزی شهری حمایت می‌کند.
همچنین فائو به دولت‌های ملی و محلی و ادارات شهری برای بهینه‌سازی سیاست‌ها و ارائه خدمات پشتیبانی برای کشاورزی شهری و نیمه‌شهری و بهبود تولید، فرآوری و بازاریابی سیستم کمک می‌کند.
برنامه‌های فنی فائو از کار بسیاری از شرکت‌کنندگان UPA در اطراف شهرها و مناطق شهری حمایت می‌کند و این سازمان بین‌المللی به کشورهای عضو برای توسعه بخش، از طریق جمع‌آوری داده‌ها در سهم UPA به امنیت غذایی کمک می‌کند.
کشاورزی شهری، یک نیاز برای کشور است
امروزه کشورهای در حال توسعه، به سرعت در حال رشد هستند، که این فرآیند اغلب با سطوح بالایی از فقر و گرسنگی همراه است، که در نهایت منجر به شرکت بسیاری از ساکنان شهری در فعالیت‌های کشاورزی برای کمک به برآوردن نیازهای غذایی خود می‌شود. هرچند این مقوله در کشور ما ناشناخته است، مسئولین باید با این واقعیت کنار بیایند که کشاورزی شهری یک نیاز برای کشور است و به‌طور فعال از فرصت‌های ارائه شده توسط کشاورزی شهری استفاده کنند.
در برخی از شهرها مانند لندن برای تأمین غذا نیاز است که آنها را از مسافت‌های دور بیاورند که این امر زیاد خوش‌آیند نیست، به‌ویژه در کشورهای فقیر تأمین غذا بدین صورت امکان‌پذیر نیست.
مونه‌ای از اینها را می‌توان مردمی که در کلکته هندوستان مشغول تولید کود از زباله هستند یا افرادی که در لیما و پرو به‌صورت غیرقانونی خوک پرورش می‌دهند یا عده‌ای که در نایروبی و کنیا در قفس‌هایی چسبیده به آپارتمانشان مرغ پرورش می‌دهند را نام برد.
در شانگهای حدود یک میلیون نفر از ساکنان آن در این نوع مزارع به کشاورزی مشغول هستند. این شهر، شیر و تخم‌مرغ مورد نیاز خود و تقریباً قسمت عمده سبزی خود و بخشی از گوشت و تقریباً دومیلیون تن از غله مصرفی سالانه خود را تأمین می‌کند.
800 میلیون نفر در سراسر جهان به کشاورزی شهری مشغول هستند
بنا به گزارش سازمان ملل متحد، حدود ۱۵ درصد محصولات غذایی جهان، در مناطق شهری تولید می‌شود و این مقدار رو به رشد است. این کار بدین صورت تعریف می‌شود که جمعیت شهر نشین دنیا که چیزی در حدود یک، سوم جمعیت جهان هستند ساعاتی از روز خود را به کشاورزی اختصاص می‌دهند تا نیاز خانواده خود را تا حدی تأمین کنند یا محصولات خود را در سوپرمارکت‌ها بفروشند. این قبیل کشاورزان به‌دلیل استفاده از سیستم‌های نوین و سرمایه‌گذاری در بخش‌های پرسود معمولاً موفقیت بیشتری نسبت به کشاورزان روستایی دارند. این کار در حال حاضر توسط 800 میلیون نفر در سراسر جهان انجام می‌شود.
UPA سهم مهمی در امنیت غذایی خانوار در زمان بحران‌ها و یا کمبود مواد غذایی دارد
کشاورزی شهری و نیمه شهری (UPA) می‌تواند به‌عنوان رشد گیاهان و افزایش حیوانات در داخل و اطراف شهرها تعریف شود.
کشاورزی شهری و نیمه‌شهری، مواد غذایی را از انواع مختلف محصولات (غلات، محصولات زراعی از ریشه، سبزیجات، قارچ، میوه)، حیوانات (مرغ، خرگوش، بز، گوسفند، گاو، ماهی و...) و همچنین محصولات غیرخوراکی (گیاهان معطر و دارویی، گیاهان زینتی، محصولات درخت) فراهم می‌کند.
UPA می‌تواند سهم مهمی در امنیت غذایی خانوار به‌ویژه در زمان بحران‌ها و یا کمبود مواد غذایی داشته باشد.
تولید یا توسط تولیدکننده مصرف می‌شود و یا در بازارهای شهری فروخته شده، از آنجا که مواد غذایی تولیدشده به‌صورت محلی نیاز کمتری به حمل و نقل و سردخانه دارند، می‌توانند بازاری نزدیک را با محصولات تازه و مغذی‌تر و با قیمت‌های رقابتی فراهم کنند.
کشاورزی شهری باعث درآمدزایی و حذف واسطه‌ها
به موجب کشاورزی شهری، مصرف‌کنندگان به‌ویژه ساکنان کم‌درآمد از دسترسی آسان‌تر به محصولات تازه، انتخاب بیشتر و قیمت‌های بهتر لذت می‌برند.
به‌عنوان مثال سبزیجات دارای چرخه تولید کوتاهی هستند و برخی را می‌توان ظرف مدت 60 روز از کاشت برداشت، بنابراین به‌خوبی برای کشاورزی شهری مناسب است و یا کرت‌های باغی می‌توانند تا 15 برابر بیشتر پربارتر از منابع روستایی باشند. یک کرت یک مترمربعی می‌تواند 20 کیلوگرم مواد غذایی در سال فراهم می‌کند.
کشاورزی شهری، بخش جدایی‌ناپذیر سیستم شهری
با این حال، در بسیاری از کشورها، UPA در سیاست‌های کشاورزی و برنامه‌ریزی شهری به رسمیت شناخته نشده است و گاهی اوقات غیرقانونی است. پرورش‌دهندگان اغلب بدون مجوز و مخفیانه کار می‌کنند. بخش هیچ کمک عمومی دریافت نمی‌کند و هیچ نظارتی در بسیاری از شهرها نمی‌شود.
کشاورزی شهری خطرات بهداشتی و زیست محیطی مانند استفاده بالقوه از زمین آلوده و بوی نامطبوع آب و آلودگی صوتی، و استفاده نامناسب از آفت‌کش‌ها و کود آلی خام نیز دارد است که این مسائل نیاز به توجه مناسب دارد.
با برقراری چنین پیوندی بین کشاورزی و اکوسیستم شهری، ساکنان شهری نیروی کار محسوب می‌شوند و از منابع معمولی شهر مثل زباله ارگانیک به‌عنوان کود و از فاضلاب شهری برای آبیاری استفاده می‌شود، ارتباط مستقیم با مصرف‌کنندگان شهری وجود دارد، اثرات مستقیمی (مثبت یا منفی) بر روی محیط زیست شهری به جا گذاشته می‌شود، کشاورزی بخشی از سیستم غذایی شهری می‌شود، رقابت برای زمین و سایر توابع شهری صورت می‌گیرد، سیاست‌گذاری‌ها و برنامه‌های شهری اثر خود را به جا می‌گذارند. کشاورزی شهری چیزی نیست که با گسترش شهرها محو شود بلکه با رشد شهرها افزایش می‌یابد. همچنین کشاورزی شهری به‌وسیله روستاییان به شهر آورده نشده که با گذشت زمان حالت روستایی خود را از دست داده باشد. بلکه بخشی جدایی‌ناپذیر سیستم شهری است.
